Γιατί τα άτομα με αναπηρίες είναι οι πιο χαρισματικοί και δυνατοί άνθρωποι στον κόσμο!

Σήμερα, 3 Δεκεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρίες ή καλύτερα η ημέρα όπου τιμούμε τους πραγματικούς μαχητές της ζωής. Είναι οι άνθρωποι που κουβαλούν καθημερινά το δικό τους σταυρό, που άντεξαν κτυπήματα, δυσκολίες και κακουχίες. Αλλά δεν τα έβαλαν κάτω! Συνέχισαν να ζουν! Συνέχισαν τη πορεία τους, δίνοντας κουράγιο και ελπίδα στον κόσμο. Αποτελούν ατράνταχτα παραδείγματα προς μίμηση και κατάφεραν να αψηφήσουν τη δική τους βαρύτητα την ώρα που μερικοί άνθρωποι στεναχωριούνται ή ανησυχούν για ασήμαντα πράγματα. Τα άτομα ΑΜΕΑ είναι οι πιο χαρισματικοί και δυνατοί άνθρωποι στον κόσμο γιατί μπορούν να κάνουν πράγματα που εμείς δεν έχουμε τη θέληση και τη τόλμη στο να τα πράξουμε.

• 

Εδώ αξίζει να αναφέρω τη περίπτωση ενός δικού μου ατόμου με σοβαρό πρόβλημα αναπηρίας. Πριν από 5 χρόνια, ένα στενό μου οικογενειακό πρόσωπο έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο μετά από εγχείρηση εγκεφάλου, προκαλώντας του παράλυση δεξιάς ημιπληγίας. Ήμουν μπροστά όταν συνέβη αυτό και οφείλω να πω πώς από τότε είχε στιγματιστεί ολόκληρη μου η ζωή. Περάσαμε δύσκολα και ειδικά το οικογενειακό μου πρόσωπο που είχε καθηλωθεί αρχικά σ ’ένα αναπηρικό καροτσάκι. Είχε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Έκλεγε, ούρλιαζε, δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν και δεν ήθελε να παλέψει. Ήταν λογικό. Αλλά με τη πάροδο του χρόνου το άτομο μας, ξεκίνησε φυσιοθεραπείες βλέποντας σημαντική βελτίωση στα πρώτα δύο χρόνια. Το πόδι και το χέρι άρχισαν να ξυπνούν και να κινούνται. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κλάμα χαράς μας και το χαμόγελο που είχε επανέλθει στο πρόσωπο του ατόμου μας. Αυτό έδωσε την ώθηση στο άτομο, να παλέψει για να γίνει καλά αλλά το πιο σημαντικό κίνητρο ήταν το μοναχοπαίδι του, που δεν ήθελε να χάσει και να εγκαταλείψει. Γι’ αυτό, το άτομο συνέχισε τις προσπάθειες και τις εκτενείς φυσιοθεραπείες, και στα επόμενα χρόνια είδε περεταίρω βελτίωση στο περπάτημα και στη κίνηση του χεριού.

Από εκεί που καθόταν στο αναπηρικό καροτσάκι, τώρα το άτομο δεν το χρησιμοποιεί πια και περπατά, κάνει δουλείες του σπιτιού, μαγειρεύει, γελάει, τραγουδάει, ελπίζει, ζει και αναπνέει για ένα καλύτερο αύριο, για ένα κόσμο όπου τα άτομα με αναπηρίες θα ζουν με ίσα δικαιώματα στη ζωή.

• 

Γιατί τα άτομα με αναπηρίες φίλες και φίλοι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ όπως και εμείς. Αξίζουν το σεβασμό, τη φροντίδα και τη προσοχή μας. Είναι καθήκον μας να είμαστε δίπλα τους και ποτέ μα ποτέ να μην τους εγκαταλείπουμε. Εάν, πάμε π.χ. σ ‘ένα σουπερμάρκετ και δεν βρίσκουμε χώρο για να σταθμεύσουμε το αυτοκίνητο μας, μερικοί θα πάνε να παρκάρουν στις αναπηρικές θέσεις επειδή τους είναι βολική και άμεση λύση στο πρόβλημα. Όχι αγαπητοί αναγνώστες, αυτά τα πάρκινγκ δεν είναι για να εξυπηρετήσουν το »πρόβλημα» μας αλλά είναι για τους συνανθρώπους μας που δεν μπορούν να κινηθούν και να περπατήσουν μεγάλες αποστάσεις. Οπόταν, ακόμα και να μη βρίσκετε χώρο για να σταθμεύσετε το αυτοκίνητο σας, προτιμήστε να περιμένετε ώσπου να φύγει άλλο αυτοκίνητο παρά να στερήσετε τις θέσεις στάθμευσης των ΑΜΕΑ. Ο κόσμος θα αλλάξει από το παράδειγμα μας και όχι από την άποψη μας.

»The world is changed by your example not by your opinion», (Paulo Coelho)

Υ.Γ. το συγκεκριμένο άρθρο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στη δική μου μαμά η οποία είναι η πραγματική μαχήτρια και η χαρά της ζωής!