Τι είχα ζήσει ως πρωτοετής φοιτήτρια το 2017 Vs το τι δεν ζουν οι υφιστάμενοι πρωτοετείς φοιτητές το 2020!

Φτάνοντας στο τέταρτο και τελευταίο έτος των σπουδών μου, συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα έχει περάσει ο χρόνος άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα. Η φοιτητική ζωή οφείλω να πω πώς είναι υπέροχη, εάν τη ζεις στο έπακρο και την απολαμβάνεις σε όλες της τις πτυχές. Δηλαδή, αν σπουδάζεις κάτι το οποίο σου αρέσει και αγαπάς, αν πηγαίνεις σε party και events, αν δημιουργείς νέες και παντοτινές φιλίες, αν γνωρίζεις το πρώτο σου έρωτα, αν διαβάζεις από το πρωί έως τη νύκτα στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, αν ξενυχτάς πάνω στα βιβλία, αν άργησες ή πήγες νωρίς στο μάθημα, αν έτρεξες να παραδώσεις εργασίες τη τελευταία στιγμή ή ήσουν συνεπής, αν συμμετέχεις στους φοιτητικούς ομίλους, σε συνέδρια, σεμινάρια, εκδηλώσεις, αν ταξίδεψες στο εξωτερικό με το πανεπιστήμιο, αν ήσουν αληθινά εκεί στη τάξη να κάνεις κανονικά μάθημα, να γελάς με τη ψυχή σου, να αγωνιάς για το πότε θα βγουν οι βαθμοί και για το αν έχεις περάσει το μάθημα, να τρελαίνεις τους καθηγητές με απορίες και ερωτήσεις, να είσαι μαζί με τους συμφοιτητές σου στη καφετέρια του πανεπιστημίου και να τρώτε μαζί, να συζητάτε, να γελάτε, να παίζετε επιτραπέζια παιχνίδια, να ονειρεύεστε και να κάνετε σχέδια για το μέλλον.

• 

Αυτή είναι η φοιτητική ζωή αγαπητοί αναγνώστες. Λίγο ή πολύ την έζησα και εγώ μέχρι τα μέσα Μαρτίου του 2020. Τώρα, τα περισσότερα από αυτά έχουν εξαφανιστεί. Στη θέση τους μπήκαν τα διαδικτυακά μαθήματα, το άγχος, ο πανικός, η αβεβαιότητα, η αγωνία, η στέρηση της ατομικής ελευθερίας, η αδιαφορία και η απόσταση. Αλλά μέσα σε όλο αυτό το χάος που επικρατεί, υπάρχει ακόμα η ελπίδα και τα όνειρα δεν έχουν σβήσει. Όλοι μας, λέμε και ελπίζουμε ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Αυτό το ακούω από τον καιρό που ήμουν μικρή. Μου το έλεγαν οι γονείς μου που τους το έλεγαν οι δικοί τους γονείς. Η μια γενιά διαδέχεται την άλλη με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει. Τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Το πιστεύω. Είναι στο χέρι μας και είναι καθήκον μας να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις γενιές που θα ακολουθήσουν.

Τώρα, βλέπω τους υφιστάμενους πρωτοετείς φοιτητές να είναι στο σπίτι και να βιώνουν την εμπειρία της εξ ’αποστάσεως εκπαίδευσης. Δεν περίμεναν ότι η φοιτητική τους ζωή θα ήταν έτσι. Ήλπιζαν σε κάτι καλύτερο όπως και όλοι μας. Βέβαια, κάποιοι θα λένε ότι δεν χάθηκε και ο κόσμος εάν δεν ζήσουν φοιτητικές στιγμές κατά το πρώτο έτος των σπουδών τους. Έχουν και άλλα χρόνια εννοείται! Αλλά κατά τη ταπεινή μου άποψη, ο πρώτος χρόνος είναι ο πιο ουσιώδης και εκείνος που σε στιγματίζει στις σπουδές σου. Γιατί, κατά το πρώτο έτος των σπουδών σου προσπαθείς να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, τους γύρω σου αλλά και την ίδια τη ζωή, είναι εκεί που θέλεις σιγά, σιγά να ανοίξεις τα φτερά σου και να δουλέψεις για τα όνειρα σου, είναι εκεί που ανακαλύπτεις νέες δεξιότητες και ικανότητες, είναι εκεί που μεταμορφώνεσαι και εξελίσσεσαι.

Εκείνο που έχει σημασία για έναν φοιτητή είναι στο να μπορέσει να αποκτήσει κάποιες βάσεις και θεμέλια τα οποία θα τον βοηθήσουν στη μετέπειτα πορεία της σταδιοδρομίας του. Τα parties και τα events έρχονται σε δεύτερη μοίρα αλλά είναι εκείνα που τον βοηθούν μέσα μέσα στο να ξεσκάσει και να κάνει διάλειμμα από τις εξετάσεις, τις εργασίες και τα έντονα διαβάσματα. Τα έχει και εκείνα ανάγκη γιατί η φοιτητική ζωή δεν είναι μόνο διαβάσματα και δουλειά. Είναι επίσης διασκέδαση, γελοίο και χαρά. Όμως, τώρα τα parties δεν υπάρχουν. Ο φοιτητής θα πρέπει να συμβιβαστεί και να κάνει υπομονή μέχρι να τελειώσει αυτή η κατάσταση. Πρέπει όλοι μας να φανούμε δυνατοί. Προτεραιότητα μας είναι η υγεία και η ασφάλεια μας. Θα περάσει και αυτή η μπόρα. Εύχομαι όσα έχουν στερηθεί για την ώρα οι πρωτοετείς φοιτητές να τα απολαύσουν με το παραπάνω αργότερα. Γιατί αξίζει να μάθουν και αυτοί τι πάει να πει φοιτητική ζωή! Και εγώ σαν τελειόφοιτη φοιτήτρια που είμαι θα ήθελα να ήμουν στο πανεπιστήμιο και να απολαμβάνω την τελευταία μου χρονιά στο έπακρο αλλά αυτό δεν είναι δυνατό. Δεν έχω παράπονο! Από τη στιγμή που έχω ζήσει έστω και κάτι, τότε είμαι ευχαριστημένη. Βέβαια, για μένα εκείνο που είναι σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι στο ότι, εγώ και οι αγαπημένοι μου είμαστε καλά και έχουμε την υγεία μας.

Οπόταν, υγεία πάνω από όλα και τ ’άλλα όλα διορθώνονται φίλες και φίλοι. Να είστε καλά!