Ξύπνα Άνθρωπε!

Με όλα αυτά που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στον κόσμο μας: πυρκαγιές, καταστροφές, πόλεμοι, πλημμύρες και άλλα πολλά, φοβάμαι πλέον να ανοίξω την τηλεόραση για να ακούσω ειδήσεις, φοβάμαι πλέον να φανταστώ για το τι θα μας φέρει το μέλλον, φοβάμαι πώς τρομερές συνέπειες θα έρθουν σύντομα από τις πράξεις, την αδιαφορία και την απληστία του ανθρώπου. Τι θα ζήσουμε; Τι θα αντικρίσουμε; Τι θα συμβεί; Τα ερωτηματικά είναι πολλά και οι απαντήσεις μένουν αναπάντητες.

Ακούγομαι αρκετά απαισιόδοξη αλλά αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Η μια καταστροφή ακολουθά την άλλη. Όμως, μπορεί να υπάρξει κάποια λύση. Διότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ο άνθρωπος το θελήσει και επιτέλους »ξυπνήσει» από τον λήθαργο του, την ουτοπία του, τον δικό του ιδανικό κόσμο στον οποίο θέλει να ζει. Γιατί, τόσα χρόνια ο άνθρωπος κοιμάται και μένει άπραγος. Παραμένει ‘‘κλειστός» και θεατής της σκληρής πραγματικότητας που ζει. Δεν δρα αρκετά, δεν παλεύει, παραιτήθηκε από το δικαίωμα του για να ζει, να ονειρεύεται και να μιλά. Αλλά, υπάρχουν και εκείνοι που είναι εκεί, δεν μένουν άπραγοι, παλεύουν, ζουν, αγωνίζονται για το δίκαιο και το καλό του κόσμου, κάνουν ότι καλύτερο μπορούν. Πιστεύουν πώς ο κόσμος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο και ναι είναι αλήθεια. Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει φτάνει να »ξυπνήσει» ο άνθρωπος και να δράσει.

Με αφορμή λοιπόν, όλων αυτών των καταστροφών που βιώνει ο πλανήτης μας και ειδικά οι πυρκαγιές στην Αυστραλία, μου έδωσαν έμπνευση να γράψω για πρώτη φορά, ένα ποίημα, για τον άνθρωπο που δεν ξυπνά, δεν δρα και δεν αντικρύζει τη θλιβερή μας πραγματικότητα.

Διαβάστε το πιο κάτω: