Το 2020 πλησιάζει για τα καλά με την παλιά δεκαετία να φεύγει και να αφήνει πίσω της μνήμες, εμπειρίες, χαρές και λύπες. Εμείς, τα παιδιά της δεκαετίας του 90 αλλά και τα παιδιά που γεννήθηκαν στις αρχές του 2000 είμασταν από τις τελευταίες γενιές που καταφέραμε να ζήσουμε την παιδική αλλά και την εφηβική μας ηλικία στο έπακρο χωρίς κινητά τηλέφωνα, χωρίς tablet, χωρίς iPhone, χωρίς Instagram, χωρίς Selfies, χωρίς την επιρροή των social media αλλά και χωρίς να βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε.
Είμασταν οι τυχεροί που ξέραμε να κάνουμε το παιχνίδι-μάθηση μέσα από επιτραπέζια παιχνίδια, μέσα από τις βόλτες μας με τα ποδήλατα στα πάρκα και όχι από τα tablets, τα κινητά και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ξέραμε να δημιουργούμε αληθινές φιλίες με υπαρκτά πρόσωπα και όχι μέσα από το Facebook. Ξέραμε να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε τα απλά πράγματα της ζωής μα προπαντόν ξέραμε να σεβόμαστε τους γονείς και τους μεγαλύτερους μας μα τώρα όλες αυτές οι αξίες έχουν σχεδόν χαθεί.
Τα σύγχρονα παιδιά είναι άτυχα διότι δεν πρόλαβαν να ζήσουν, να παίξουν, να μάθουν και να απολαύσουν την παιδική αλλά και την εφηβική τους ηλικία. Βρίσκονται, »φυλακισμένα» στα κινητά, στα tablets, στους υπολογιστές, στα social media και σε μια ουτοπία που δεν υπάρχει.
Τι δεν έχουν ζήσει; Τι δεν έχουν απολαύσει; Γιατί είμαστε εμείς, οι τελευταίες γενιές, οι τυχεροί της υπόθεσης; Τι έχουμε βιώσει που πλέον δεν υπάρχει ή είναι είδος προς εξαφάνιση;
1) Έχουμε φτάσει τη λίρα μας και με αυτή αγοράζαμε ένα σωρό πράγματα από κουφέττες, τσιπς μέχρι και αυτοκόλλητα.
2) Ξυπνούσαμε από το χάραμα για να δούμε στο Σίγμα και στο Ρικ2 τις αγαπημένες μας παιδικές σειρές όπως τα Στρουμφάκια και Πόκεμον.
3) Τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε όλη την ημέρα έξω, παίζοντας στα χωράφια με τους φίλους μας και χτίζαμε δεντρόσπιτα.
4) Παίζαμε κρυφτό, κλέφτες και αστυνόμους, γερμανικό, λινγκρίν.
5) Δεν χάναμε πάρτι γενεθλίων συμμαθητών μας τα σαββατοκύριακα.
6) Πηγαίναμε τακτικά στο περίπτερο για να αγοράσουμε αυτοκόλλητα με σκυλάκια, κάρτες με ποδοσφαιριστές, τάππες, βόλους, παγωτά, γιαουρτάκια φάγε και ότι άλλο φανταστείς.
7) Ανυπομονούσαμε να τελειώσουμε από το σχολείο για να πιάσουμε τα ποδήλατα μας και να παίξουμε με τους φίλους μας στα πάρκα.
8) Χαιρόμασταν με τις λιχουδιές που μας έφτιαχνε η γιαγιά και ειδικά εάν ήταν το αγαπημένο μας φαγητό, καθόμασταν φρόνιμοι και περιμέναμε μέχρι να ψηθεί.
9) Φτάσαμε τις μεγάλες τηλεοράσεις και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που ήταν όπως τις κάσσιες και παίζαμε με το Paint.
10) Κάναμε συλλογή με αυτοκόλλητα, γεμίζαμε τα φάϊλ μας και με δυσκολία ανταλλάζαμε τα »σπάνια» μας.
11) Παίζαμε Super Mario Bros στο GameBoy αλλά και σε άλλες κονσόλες όπως Nintendo GameCube, XBOX, PlayStation.
12) Βλέπαμε ταινίες ακόμη σε κασέτες και χαζεύαμε παλιές φωτογραφίες στα άλμπουμ των γονιών μας.
13) Κτυπούσαμε τα γόνατα μας και εμείς γελούσαμε αντί να κλαίμε.
14) Παίζαμε διαδικτυακά παιχνίδια στο Y8, Friv, miniclip.
15) Μιλούσαμε με τους φίλους μας με τις ώρες στο MSN.
16) Το πρώτο μας κινητό ήταν ΝΟΚΙΑ και όχι iPhone.
17) Ακούγαμε Linkin Park, Green Day, One Direction και ένα σωρό άλλους καλλιτέχνες.
18) Κάναμε τις πρώτες μας σχέσεις στο λύκειο και όχι από τα δώδεκα/ δεκατρία μας χρόνια.
19) Είμασταν μανιακοί και παίζαμε με τις ώρες Farmville στο Facebook.
20) Στις σχολικές εκδρομές κάναμε πικνίκ και φέρναμε CD -Player για να ακούμε μουσική.
Αυτά και άλλα πολλά ζήσαμε κατά την παιδική και εφηβική μας ηλικία που μας έχουν στιγματίσει και θα μείνουν για πάντα χαραγμένα, στο μυαλό και στη καρδιά μας.
Katerina Christou Art of Writing 